Ik ben enthousiast over het authentieke Brabantse landschap, met vennen en heidevelden op hoge zandgronden, waar de meanderende waterloop van de Strijbeekse beek sinds 1843 de natuurlijke grens vormt tussen ons land en onze zuiderburen! Dit is ook de grensregio waar in de jaren vijftig van de vorige eeuw de onverschrokken smokkelaars bij nacht en ontij op pad gingen om vooral boter over de landsgrens te smokkelen. Nu herinneren de gemarkeerde smokkelpaden ons aan die tijd!

Het landgoed bestaat uit graslanden waar Lakenvelder koeien op lopen, graanvelden, populierenbossen, houtwallen, heggen, en oude eiken- en beukenlanen. Het is er in alle seizoenen mooi. In de lente bloeien de meidoorn en de vlierbomen. In de zomer hebben de beuken en eiken een mooi bladerdek. In de herfst kleuren de bomen, en in de winter zijn er de meeste doorkijkjes.

Het is mijn favoriet omdat je over smalle paden tussen sloten en door weilanden loopt. Er is achtergrondinformatie te lezen op borden over de natuur en de geschidenis van het gebied, er zijn twee trekpontjes, picknickbanken en stevige overstapjes. In het voorjaar zag en hoorde ik grutto's en sterns. En gele lis, koolzaad, fluitekruid en echte koekoeksbloem kleurden de slootkant.